رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان راچو آمد جان جان جان نشاید برد نام جانبدم بی​عشق گمراهی درآمد عشق ناگاهیگر ترکست و تاجیکست بدو این بنده نزدیکستهلا یاران که بخت آمد گه ایثار رخت آمدبجه از جا چه می​پایی چرا بی​دست و بی​پاییبکن آن جا مناجاتت بگو اسرار و حاجاتتسخن بادست ای بنده کند دل را پراکنده

فروبرید ساعدها برای خوب کنعان رابه پیشش جان چه کار آید مگر از بهر قربان رابدم کوهی شدم کاهی برای اسب سلطان راچو جان با تن ولیکن تن نبیند هیچ مر جان راسلیمانی به تخت آمد برای عزل شیطان رانمی​دانی ز هدهد جو ره قصر سلیمان راسلیمان خود همی​داند زبان جمله مرغان راولیکن اوش فرماید که گرد آور پریشان را